استانداردهای نفت، به صورت انعطاف پذیر تهیه شده است تا کاربران نیازهای خود را با آنها انطباق دهند. با این حال ممکن است تمام نیازمندی های پروژه ها را در نظر نگیرد. برای اینگونه موارد خاصی بایستی الحاقی هایی که نیازهای خاص آنها را تأمین کند تهیه شود.

IPS بیان کننده استانداردهای نفت وزارت نفت ایران می باشد و در تأسیسات پالایشگاههای نفت، تولید نفت و گاز، واحدهای شیمیایی و پتروشیمی، تأسیسات انتقال و فراورش گاز و سایر تأسیسات مشابه تهیه شده است.
استانداردهای نفت، با توجه استانداردهای معتبر بین المللی و همچنین براساس تجربیات صنعت نفت کشور تدوین گشته است و برحسب نیاز، مواردی بطور تکمیلی و یا اصلاحی در این در نظر گرفته شده است. مواردی که از گزینه های فنی متن استانداردها لحاظ نشده است در داده برگها برای استفاده مناسب کاربران آمده است.

این استاندارد ها تقریباً هر پنج سال یکبار مورد بازنگری قرار می گیرند و بنابراین همواره آخرین ویرایش آنها ملاک می باشد.
تعاریف:
شرکت:
به نفت ایران، شرکت ملی گاز ایران، شرکت ملی صنایع شرکت های اصلی و وابسته وزارت نفت مثل شرکت ملی پتروشیمی و غیره گفته می شود.
خریدار:
یعنی "شرکتی " که این استاندارد بخشی از مدارک سفارش خرید مستقیم آن "شرکت" است و یا "پیمانکاری" که این
استاندارد بخشی از مدارک قرارداد آن می باشد.
فروشنده و تامین کننده:
به موسسه و یا شخصی گفته می شود که تجهیزات و کالاهای مورد نیاز را فراهم می کند.
پیمانکار:
به شخص، موسسه و یا شرکتی که پیشنهادش برای مناقصه ویا مزایده قبول می شود، پیمانکار گفته می شود.
مجری :
به گروهی که تمام یا بخشی از کارهای اجرائی و یا راه اندازی پروژه را انجام دهد، مجری گفته می شود.
بازرس:
در این استاندارد بازرس به فرد یا گروهی گفته می شود که به صورت مکتوب توسط کارفرما برای بازرسی ساخت و نصب تجهیزات تعیین شده باشد. 

باید:
برای کاری که انجام آن اجباری می باشد کاربرد دارد.
توصیه:
برای کاری که ضرورت انجام آن توصیه می گردد.
ترجیح:
معمولاً در جایی استفاده می گردد که انجام آن کار با نظارت شرکت انجام می شود.