با وجود اینکه استانداردهای سری ISO 9000 به دلیل ماهیت مستقل خود، برای بسیاری از نهادها به عنوان پایه و اساس ساخت سیستم مدیریت کیفیت قرار گرفته، اما برخی از حوزه‌های اقتصادی به خصوص صنایع خودروسازی که علاقه بیشتری به برآورده شدن خواسته‌های کیفی خود دارند اقدام به تدوین الزامات ویژه خود نموده‌اند و اجرای این خواسته‌ها را برای تامین کنندگان خود الزام نموده‌اند.

از آنجا که تعداد این الزامات سبب بروز مشکلاتی در خصوص ارزیابی مکرر خواسته‌های متفاوت برای قطعه سازان طرف قرارداد خودروسازان مختلف شده است. بررسی‌ها برای حل این مشکل منجر به تشکیل گروه کاری بین المللی صنعت خودرو(IATF) گردید که این گروه کاری با همکاری کمیته فنی 176 سازمان بین المللی استاندارد ISO اقدام به یکپارچه سازی الزامات خودروسازان جهان گردید. ماحصل این تلاش انتشار مشخصه فنی ISO/TS 16949 در تاریخ 1/3/1999 گردید.
مزایای بکارگیری استاندارد ایزو 16949

انطباق کامل با استاندارد ISO 9001: 2000 و قابلیت تلفیق به خصوص برای واحدهای تولیدی که هم برای صنعت خودرو و هم خارج از آن فعالیت می‌نمایند.

قابلیت انطباق و سازگاری با استاندارد مدیریت، زیست محیطی، ISO 14000 و ...

با توجه به موارد مندرج در مشخصه فنی 2002: ISO / TS 16949 این الزامات به هدف جلوگیری از ممیزی‌های مکرر و مختلف مراجع صدور گواهینامه و ایجاد یک رویکرد واحد در مورد سیستم‌های مدیریت کیفیت سازمان‌های تولیدکننده و تامین کننده قطعات خودرو تدوین شده است. این مشخصه قبلی برای محل‌هایی از سازمان که در آنچه قطعات مشخص شده توسط مشتری برای تولید و یا خدمات پس از فروش ساخته می‌شوند، کاربرد دارد.

در ایران ایزو TS 16949 از طرف شرکت ساپکو و شرکت سازه گستر برای شرکت های ساپلایر ایران خودرو و سایپا الزام شده است این تأمین کنندگان موظف اند سیستم مذکور را در سازمان خود پیاده سازی نموده و توسط CB های مورد وثوق آن ها که در سایت های آن ها مشخص می باشد، مورد ممیزی قرار گرفته و گواهینامه این استاندارد را کسب نمایند.